گنجور سخن و سخنوری

2- زبان گفتاری:

زبان گفتاری همان زبانی است كه روشنفكران، درس خواندگان، معلمان و استادان دانشگاه، سیاستمداران و زمامداران كشور، و سخنرانان علمی و مذهبی در گفتارها و سخنرانی‌ها و گفت وگوهای معمولی خود به كار‌ می‌برند. زبان گفتاری و زبان نوشتاری از نظر واژگان و ساختار دستوری هر روز به هم نزدیك‌تر می‌شوند، و تفاوتِ عمده‌ی آن‌ها یكی در استفاده از بعضی واژه های خاص در زبان گفتاری است كه معمولاً در زبان نوشتاری نمی‌آید، و دیگر در شكستن كلمات و كوتاه كردن آنها، و به كار بردن تعبیرات خاصّ زبان گفتاری. اینك نمونه‌ای از زبان گفتاری:
... از طرف دیگه گرفتن وكیل خرج داشت، و اون نمی تونس از عهده‌ی این كار بر بیاد. پس ناچار شد از خرجای روزانه‌ش بزنه تا بتونه وكیل بگیره...
در زبان گفتاری هم گوناگونی‌هایی وجود دارد. نمی‌توان زبان گفتاری افراد درس خوانده و باسواد را با زبان عامیانه كه زبان مردم درس نخوانده است، یكی دانست. معمولاً نویسندگان داستان و فیلم نامه و نمایشنامه، هنگامی كه شخصیت داستان‌شان محلی یا درس نخوانده است، در آنچه كه از زبان آنها‌ می‌نویسند، این گونه زبان‌ها را به كار‌ می‌برند.

زبان گفتاری را می توان زبان عام یا محاوره ای هم نامید که از کلمات ساده و شکسته استفاده می شود. گفتار محاوره بین دو دوست صمیمی ، بین اعضای خانواده ، زمان خرید از سوپرماکت با فروشند و مکالمه در روابط غیر رسمی 

سایت من : فریبا صدری عضو باشگاه سخنورن 

برگرفته از منابع زیر:

1-مقاله خانم زهره قراگوزلو ( اندکی در باب زبان معیار )

2- مقاله خانم افسانه طباطبایی ( اصول اساسی نوشتن )

3- مقاله آقای دکتر علی اشرف صادقی ( زبان مهیار )

4- مقاله آقای غلامرضا ارژنگ (1389) ویرایش زبانی : برای زبان نوشتاری فارسی امروزتهران : نشر قطره ، چاپ دوم 

5- دانشنامه آزاد ویکی پدیا